Kuda czyli swat

Angora11 Sep 2011

Stale czytam Pańską rubrykę. Poniżej przedstawię moje poszukiwania dotyczące tego, skąd wywodzi się moje nazwisko. Proszę o pomoc, który trop jest właściwy. Może wszystkie po trochu? Nazywam się Kudosz. Moje poszukiwania przedstawiają się tak: (K. Rymut „Nazwiska Polaków”). Od podstawy Kud, jak w gwarowym czasowniku przekudzić, zniszczyć. Może pochodzić od prasłowiańskiego „kuditi” – niszczyć, rosyjskiego „kud” – bies, szatan, ale także od „kud, kuda”, jak naśladowano głos kury. Por. też przekuda – przekora.

W internecie znalazłem na stronach białoruskich wyjaśnienie prof. Valentina Lemtiugowa: Kudosz (Kudasz), potoczna wersja imienia Akindin (z greckiego „bezpieczny”). Nazwisko może pochodzić od przezwania sięgającego tureckiego słowa „kuda” – swat (ojciec pana młodego lub panny młodej do rodziców współmałżonka) – poprzez dołączenie końcówki -sz (Kudasz – swatoju). William Hoffman, autor książki „Polish surnames: origins & meanings” („Nazwiska polskie: pochodzenia i znaczenia”), uznaje, iż nazwa ta w polszczyźnie wykształciła się od „akindynos”, używanego na Białorusi iw Rosji Akindina, pochodzącego od greckiego przymiotnika znaczącego: pewny, bezpieczny. Wiele źródeł opisuje św. Akindynosa (St. Akindynos), a w artykułach rosyjskojęzycznych znalazłem informację o męczenniku Akindinovie obchodzącym imieniny w dniach 1.05, 4.09, 15.11 i 2.12. W czasach przyjmowania chrześcijaństwa przez ludy wschodniosłowiańskie posiłkowano się również imionami pochodzenia greckiego, rzymskiego, a nawet hebrajskiego, syryjskiego czy egipskiego. Pochodzące z greki imię Akindynos było więc prawdopodobnie imieniem nadanym dziecku na chrzcie, w późniejszych wiekach ulegającym modyfikacjom. Akindynos stał się Akindinem (również Akindin mogło być imieniem nadawanym na chrzcie), którego jedną z form był Akundin, od którego z kolei wykształciły się formy krótsze, jak poszukiwane przez nas Ankud lub Ankuda. Pozdrawiam z Jeleniej Góry

Jacek Kudosz Panie Jacku, przytoczył Pan obszerny materiał etymologiczny, który wytycza rozlegle pole badań genealogicznych. Praktycznie każdy z tych interesujących tropów mógł dać formę osobową, która